Shit

Djöfull er ég búinn að steikja þessa síðu mína, ég á aldrei eftir að geta fixað þetta. Ég myndi biðja Fannar um að kíkja á þetta fyrir mig á morgun en ég veit að hann á bara eftir að segja að ég sé grillaður svo ég ætla aðeins að bíða með það. Það er dáldið í að ég sé tilbúinn að takka svoleiðis spaugi.

Annars er býsna skemmtilegt að velta fyrir sér hvers vegna ég er vakandi núna klukkan 04:35 á virkum degi. Ég þurfti að fara með kærustuna upp á spítala, hún er búin að vera heví slöpp undanfarið og læknavaktin var lokuð. Ég verð að segja að íslenskur vinnumórall hrífur mig alltaf, allt er svo hnitmiðað og allir vita hvað þeir eru að gera! Strax í móttökunni fylltist ég einlægri trú á íslenska skilvirkni, þar var lögreglumaður sem hafði týnt fanganum sínum á leið í blóðprufu og gerði að honum dauðaleit á setustofunni. Fanginn kom síðan í ljós stuttu seinna en hafði átt brýnt erindi á salerni staðarins og varð því að fara án þess að láta yfirvöld vita.
Það var ekki nokkur hræða á sjúkrahúsinu utan löggumann og co en við fengum nú samt að sitja í andyrinu í einn og hálfan tíma svo ég hafði nægan tíma til að lesa gríðarlega skemmtilega grein í Mannlífi frá því á seinni hluta síðustu aldar um hvernig karlmenn, flokkaðir eftir stjörnumerkjum hegða sér í rúminu. Ég komst að því að sem sporðdreki skiptir kynlíf mig öllu máli og að ég vilji helst gera það á sem opinberustum stöðum. Ég get með engu móti leyft mér að efast um trúverðugleika þessara hávísindalegu athuganna. Hver er ég til að efast um það? Þegar við komum inn tók á móti okkur rosalega almennilegur aðstoðarlæknir. Sjúkdómsgreiningin vafðist þó eitthvað fyrir honum því það var alltaf verið að trufla hann með einhverjum spurningum frá hjúkkunum um þennan mann sem hann hafði fyrr um kvöldið gefið róandi. Hann hafði greinilega misreiknað sig eitthvað því maðurinn steinlá og engin leið að vekja hann. Hann komst fljótt að þeirri niðurstöðu að leyfa honum bara að sofa til morguns og snéri hann sér aftur að okkur. Eftir nokkra athugun komst hann að því að sennilega væri hún ekki í bráðri lífshættu og sendi hana í röntgen. Það fannst mér sniðugt hjá honum því allar Lukku - Láka bækurnar eru á röntgendeildinni.

Það var svoleiðis dælt í mig kaffi þarna niðurfrá og ég hef aldrei vélritað svona hratt. Ég er líka soldið móður. Ég er bara chilla, fikta í síðunni, og drekka kaffi. Mikið hlakkar mig til að labba upp í skóla á eftir. Ég er að spá í að hlaupa bara!